همزيستي بدون ثبت يا همان «ازدواج سفيد» اکنون در جوامع غربي به يک پديده عادي بدل شده است. حتي در آمريکا که از نظر روابط زن و مرد محافظه کارتر است و پيش از 1970 اين مساله غيرقانوني بود، ولي اکنون به يک پديده نسبتا عادي بدل شده است.

به نظر مي‌رسد از جمله عواملي که مي‌تواند جوان‌ها را به سمت اين دست از ازدواج‌ها بکشاند مشکلات مالي، محک زدن رابطه، آشنايي بيشتر و نداشتن اعتقاد به ازدواج مي‌توانند دلايل زندگي مشترک بدون ازدواج باشند.

همچنين هزينه بالاي اجاره يا خريد مسکن و نبود تناسب دخل و خرج که در اين دوره و زمانه بسيار برجسته‌است، مي‌تواند دلايل ديگري باشد که موجب مي‌شود کسي حاضر به امضاي عقدنامه نباشد و زندگي بدون ازدواج يا ازدواج از نوع سفيدش را ترجيح بدهند.

 اما براي نخستين بار، در سال 1391 مرتضي طلايي، رئيس کميسيون فرهنگي و اجتماعي شوراي شهر تهران از شکل گيري خانه هايي در«شمال شهر تهران » خبر داد که در آنها دختران و پسران بدون ازدواج رسمي با يکديگر زندگي مي کنند. به اعتقاد او، برخورد قهري با اين موضوع، راه به جايي نخواهد برد.

ازدواج سفيد اين واژه در ابتدا براي مردم و مسئولين نامانوس و نا آشنا بود،ولي با گذشت زمان کم کم مردم و مسئولين با اين واژه نه تنها آشناشده ، بلکه آن را در برخي از لايه هاي اجتماعي مشاهده کردند.درصد بالاي دانشجويان غير بومي در استان هاي مختلف کشورمامن و محفلي خوبي براي وقوع اين ماجرا است.

وجود تعداد زياددانشجويان ، مسکن استيجاري ارزان در اکثر استان ها، عدم نظارت برخانه هاي مجردي و دانشجويي ، منفعت طلبي مالکان و بنگاه داران ازجمله زمينه هاي مساعد اين پديده در سطح کشور مي باشد.

 روند خاموش اين امر در سطح کشور و عدم داشتن طرح هاي پيشگيري و مراقبتي توسط نهادهاي امنيتي و انتظامي مي تواند آينده اي پر خطر ناشي از پديده ازدواج سفيد و هم خانگي هاي دختران و پسران را براي ما به تصوير بکشد.